Een deepzoomig gedicht...

Overal waar je staart daar strek ik.
Ik ben de bron van je dromen, maar altijd in de verte.
Ik ben de projectie van je heden met de schrale troost van één vergetelpunt.
Terughoudend ben ik, blijf graag op een afstand.
Al vijnzen je fijngeknepen leden nog zo'n scherpe blik, ik laat mij niet vangen.
Ik ontwijk je focus en zet een stap naar achter.
Terughoudend ben ik, zet een stap naar achter.
En dat zal blijven zolang er ogen zijn die kijken.

Lanceer de 'zoom' via het plaatje...